ਸਦੀਓਂ ਸੇ ਹੈ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹਮਾਰਾ
ਬੜੇ ਸ਼ੌਕ ਸੇ ਸੁਨ ਰਹਾ ਥਾ ਯੇ ਸਾਰਾ ਜ਼ਮਾਨਾ, ਕੰਬਖਤ ਹਮ ਹੀ ਸੌ ਗਏ ਦਾਸਤਾਂ ਕਹਤੇ-ਕਹਤੇ
ਨਾ ਰੋਕਾ ਹੀ ਤੂਨੇ ਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਹੀ ਦੀ, ਬੜਤੀ ਚਲੀ ਦੂਰੀਆਂ ਸਾਥ ਰਹਤੇ-ਰਹਤੇ
ਇਨਤੀ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ ਕਿ ਆਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਥਾ, ਦਰਦੇ-ਦਰਿਆ ਮੇਂ ਹਮ ਬਹਤੇ-ਬਹਤੇ
ਮਾਲਾ ਪਕੜੇ ਹਾਥੋਂ ਨੇ ਥਾਮ ਲੀ ਬੰਦੂਕੇ, ਇੰਤਹਾ ਹੋ ਗਈ ਆਖਿਰ ਜ਼ੁਲਮ ਕੋ ਸਹਤੇ-ਸਹਤੇ
ਏਕ ਸੰਤ ਸੂਰਬੀਰ ਦੂਸਰਾ ਬਣ ਗਿਆ ਗ਼ੱਦਾਰ, ਖੁਦਾ ਕੇ ਦੋ ਬੰਦੇ ਥੇ ਸਾਥ-ਸਾਥ ਰਹਤੇ
ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਕੀ ਏਕ ਔਰ ਜੰਜ਼ੀਰ ਗਲੇ ਪੜ ਗਈ, ਕੰਬਖਤ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਆਜ਼ਾਦ ਹੂਆ ਜਬ ਸੇ
ਸਿੱਖੋਂ ਨੇ ਜਬ ਕਬ ਭੀ ਹਕ ਅਪਨੇ ਮਾਂਗੇ, ਦਿੱਲੀ ਕੇ ਦਿਲ ਸੇ ਦੂਰੀਆਂ ਬੜਨੇ ਲਗੀ ਤਬ ਸੇ
ਕਭੀ ਮੰਨੂ, ਅਬਦਾਲੀ, ਕਭੀ ਡਾਇਰ, ਵੈਦਿਆ, ਇੰਦਰਾ 21 ਕੀ 31 ਪਾਈ ਹਮਨੇ ਸਬ ਸੇ
ਸਿੱਖੋਂ ਕੇ ਕਾਤਲੋਂ ਕੋ ਲੜਨੇ ਕੀ ਤਾਕਤ ਦੇਣਾ, ਦਿਲ ਸੇ ਦੁਆ ਹੈ ਮੇਰੀ ਆਜ ਰੱਬ ਸੇ
ਗ਼ਿਲਾ ਪਹਿਲੇ ਭੀ ਨਾ ਥਾ ਔਰ ਅਬ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਦੀਓਂ ਸੇ ਹੈ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹਮਾਰਾ
ਅਬਦਾਲੀ ਹੋ ਯਾ ਇੰਦਰਾ, ਦੁਨੀ ਚੰਦ ਜਾਂ ਹੋ ਲੌਂਗੋਵਾਲ, ਨਏ-ਨਏ ਸ਼ਖਸੋਂ ਸੇ ਹੂਆ ਸਾਮਨਾ ਹਮਾਰਾ
ਫਾਹੀਵਾਲ ਹੈ ਬਹੁਤੇ ਕਹਤੇ ਥੇ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲੇ, ਦਸਮੇਸ਼ ਕੇ ਸਹਾਰੇ ਹੈ ਪੰਛੀ ਬਿਚਾਰਾ
ਅਣਖ ਸੇ ਹੈ ਜੀਣਾ, ਸ਼ਾਨ ਸੇ ਹੈ ਮਰਨਾ, ਅਕਾਲ ਕਾ ਹੈ ਯੇ ਖਾਲਸਾ ਹੈ ਜਗ ਸੇ ਨਿਆਰਾ
ਲੂੰ-ਲੂੰ ਸੇ ਵਗੀ ਥੀ ਲਹੂ ਕੀ ਜਬ ਨਦੀਆਂ, ਕੌਮ ਕਾ ਕਰਜ਼ ਉਤਾਰਾ ਥਾ ਸਰੋਂ ਸੇ
ਕਤਰਾ-ਕਤਰਾ ਖੂਨ ਕਾ ਬਹਾ ਦੀਆ ਹਮਨੇ, ਝੁਕੇ ਨਹੀਂ ਯੇ ਸਰ ਜ਼ਾਲਮ ਕੇ ਡਰੋਂ ਸੇ
ਇਸ ਹਕੀਕਤ ਸੇ ਵਾਕਿਫ਼ ਕਰਵਾਇਆ ਕਲਗੀਧਰ ਨੇ, ਬਾਜ਼ੋਂ ਕੋ ਹੋਤੀ ਦਿੱਕਤ ਚਿੜੀਓਂ ਕੇ ਪਰੋਂ ਸੇ
ਏਕ ਹਕੀਕਤ ਸੇ ਵਾਕਿਫ ਤੁਮ ਭੀ ਹੋਨਾ ਜ਼ਾਲਿਮ, ਪਿਆਰ ‘ਹਰਿਮੰਦਰ’ ਸੇ ਹੈ ਜਿਤਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਘਰੋਂ ਸੇ।
ਸੁਖਦੀਪ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਨਾਲਾ’
wahe guru g ka khalsa wahe guru g ki fateh....
veer rabb kare tohade te hamesha kalgiaan wale da hath rahe te hamesha ese tra likhde raho.......